iyi gun dostlarim

fare tabiatlıdırlar,fırtınada sizi ilk terkedenlerdir.

dostoyevskinin tarifiyle incelersek,düştüğünüzde yanınızda olan ama kalkmanız için el uzatmayan insanlardır hatta en kötü durumda düşmenize sebep olan çelmeyi size takacak kadar yakınınızda başka kim var sorgulayın derim.

olaya teorik yaklaşacak olursak ; sadece iyi günde yanınızda bulunan insanlara ’dost’ diyebilir miyiz ? tartışılır . sadece iyi günlerde varlığını sürdüren insanlara dost dersek "dostlarımızı " gücendirmez miyiz ?
iyi gün insanları ; kendi çıkarları doğrultusunda hayatımızın bir köşesinde mutlaka vardır ve dünya döndükçe de olacaktır.onların kötü zamanlarda da yanımızda olmasını isteyip poliyannacılık oynamak istiyorum .
edit: kıymet görmek için kıymet vermek gerek . ötesi boşa kürek çekmek olacaktır.